Οι Σφαγές των Οθωμανών επί των Χριστιανών στα χρόνια έως το 1821.

Οι Αποτρόπαιες Σφαγές των Οθωμανών, επί των Ελλήνων Χριστιανών, στα χρόνια έως το 1821.

Ως το 1821, ήταν μπάμπολες, οι σφαγές που έγιναν από τους Οθωμανούς και τους μισθοφόρους τους, με θύματα τους ντόπιους χριστιανούς – Έλληνες.

Οι αμέσως προηγούμενες έγιναν από τον ίδιο το Μουσταφάμπεη στη Βοστίτσα (Αίγιο), την Πάτρα, την Κόρινθο και το Άργος – καθώς κατηφόριζε προς την Τρίπολη, λίγες βδομάδες νωρίτερα! Αυτές οι σφαγές δεν είχαν τόσο μεγάλο (δια μιας) αριθμό θυμάτων, είχαν όμως (στο σύνολό τους) πολύ περισσότερα θύματα και η αγριότητά τους υπήρξε εφάμιλλη και αποτρόπαια.
Όπως επίσης και ο αντικειμενικός τους στόχος: το ξεπάτωμα του αντιπάλου.

Ειδικά στην Πελοπόννησο, οι Οθωμανοί είχαν πραγματοποιήσει μεγάλες σφαγές:

στα 1715, όταν έδιωξαν τους Βενετούς. Σημειωτέον ότι ο Δήμος Κολοκοτρώνης, της πέμπτης γενιάς των Κολοκοτρώνηδων, προπάππος του Θοδωράκη, ήταν ο τελευταίος που αντιστάθηκε στην οθωμανική κατάκτηση. Όταν ήρθε η ώρα της σφαγής των ντόπιων, πολλοί Μωραΐτες έγιναν «μουρτάτες», δηλαδή αλλαξοπίστησαν, για να γλιτώσουν τη ζωή τους. Η συστηματική εκκαθάριση σταμάτησε μονάχα όταν οι Οθωμανοί συνειδητοποίησαν πως έπρεπε ν’ αφήσουν κάποιους ραγιάδες ζωντανούς, για να δουλεύουν.

Στα 1770, στα ορλωφικά, μεγάλη σφαγή των χριστιανών της Τρίπολης, μετά την αποτυχία της πολιορκίας της, από τον Μπάρκωφ.
Το 1770, και μετά την Ορλωφική Επανάσταση, οι Οθωμανοί τιμώρησαν τους χριστιανούς κατοίκους της πόλης, εξοντώνοντας τρεις χιλιάδες άτομα και καίγοντας τα σπίτια τους τη Μεγάλη Δευτέρα, 29 Μαρτίου.
Τότε ανασκολοπίστηκε ο επ. Άνθιμος (Βάρβογλης) και φονεύθηκαν πέντε άλλοι κληρικοί. Αμέσως μετά την καταστολή της επανάστασης του 1770

Ανασκολοπισμός δηλαδή το γνωστό παλουκωμα.

Σούβλιζαν το θύμα με σιδερένιο παλουκι χωρίς αιχμηρη άκρη ,ώστε να διαπερνα το σώμα χωρίς να προκαλει μεγάλες βλεβες στα ζωτικά οργανα.Εστηναν το παλουκι ορθιο αφηνοντας το βαρος του σωματος να κανει την υπολοιπη δουλεια.Στο τελος η μυτη εβγαινε δίπλα από το λαιμό.

Ητανε ειδικοι βασανιστες οι παλουκτσηδες γιατι ηθελε τεχνη ώστε να μη σκοτωσουν το θυμα και να βασταξει μερες το μαρτυριο,να βλεπουν οι ραγιαδες και να το χωνευουν καλα ,τι παθαινει οποιος σηκωσει κεφαλι στο Σουλτάνο. Και βγηκανε στη Μεσσηνια καραβάνια με επαγγελματιες βασα-νιστες που εφερναν μαζί τους τα μεγάλα χρωματισμενα παλουκια και αλλα οργανα βασανισμού που τα στησανε άλλα στη Σκάλα της Μεσσηνιας και άλλα στην Παλουκόραχη της Τριφυλιας ανάμεσα Αητο και Αρτίκι..

Ακολούθησε ανελέητο κυνηγητό των επαναστατημένων Μωραϊτών – κυνηγημένος γεννήθηκε τότε ο ίδιος ο Θ.Κολοκοτρώνης.
Οι Αρβανίτες που κατέφθασαν για βοήθεια στους Οθωμανούς δεν άφησαν λίθον επί λίθου, από την Αιγιαλεία ως τα σύνορα της Μάνης.